Dit jaar bestaat Erasmus+ 35 jaar. We staan daar graag bij stil met een serie portretten van personen die op de een of andere manier betrokken zijn bij ons programma. Wat zijn hun ervaringen? Wat heeft het gebracht? Op welke manier heeft Erasmus+ bijgedragen? En waar hoop je over 35 jaar te zijn? We vragen het Stanley Pattiasina, vrijwilliger bij Youth for Mobility, netwerker bij Palliaki Club en EuroPeer.

Hoe ben je bij Erasmus+ gekomen?

Ik hoorde voor het eerst van Erasmus+ in 2018, toen ik als vlogger bij Go Short in Nijmegen iemand tegenkwam van Erasmus+. Ik kreeg toen wat informatie over mogelijke bijscholing in Europa. Op donderdag 28 augustus 2021 – ik weet het nog precies – gingen vrienden van me via het JongerenLab naar Letland. Een dag later werd ik gebeld dat een deelnemer ziek was. Of ik mee wilde doen aan de jongerenuitwisseling. Ik wilde nee zeggen, want ik had andere plannen. Ze zeiden dat ik gek zou zijn. Alles was al betaald door de Europese Unie! Zo ben ik toch meegegaan, op 1 september.

Hoe heb je dat ervaren?

In het vliegtuig boven Riga voelde ik meteen dankbaarheid voor deze kans. Ik had vijf nare jaren achter de rug en deze jongerenuitwisseling betekende voor mij een keerpunt. In Letland gingen we met creatieve mensen een performance maken en een soundtrack in zes talen. In eerste instantie was ik vooral stoer aan het doen. Mensen confronteerden me met mijn gedrag en toen kwam er opeens heel veel emotie uit. Ik zal nooit vergeten dat er vervolgens dertig onbekende mensen om me heen stonden om me te knuffelen. Het heeft mijn leven veranderd.

De tweede jongerenuitwisseling waaraan ik deelnam was een project bij Olde Vechte in Ommen, rondom duurzaamheid. Tien dagen met vijftig mensen uit allerlei landen. Na dit project ben ik co-facilitator geworden. Ik kreeg de vraag of ik dat ook bij andere projecten wilde doen en dat leek mij wel wat.

Wat is voor jou de + van Erasmus+?

Jongeren ontdekken dat ze via Erasmus+ meer baankans hebben. Bij internationale projecten leren ze skills als zelfstandig zijn. Erasmus+ daagt uit in een veilige omgeving. Zelf heb ik geleerd dat er meer is dan mijn bestaan in Nederland, en meer dan mijn dagelijkse bezigheden. Ik ken veel verhalen van mensen voor wie Erasmus+ een 180 graden omkering heeft betekend.

Erasmus+ draagt bij aan een positieve leefstijl. Het is ook goed om mensen uit andere landen te leren kennen. Dat neemt stereotype ideeën weg omdat je ziet dat we niet zoveel van elkaar verschillen. Ik heb nu overal vrienden. Door die internationale blik ben je niet meer alleen bezig met je eigen leventje in je eigen land.

Ik zie overigens niet alleen een plus aan Erasmus+, maar ook iets dat beter kan. Zo zijn er nog veel verschillen tussen organisaties in de verschillende landen. Bijvoorbeeld of ze vooraf voor je betalen of achteraf vergoeden. Ook de mentale voorbereiding kan soms beter. Zeg tegen de deelnemers dat ze achteraf moeten afkicken van de positieve bubbel waar ze in zitten. Zo voelde het voor mij wel. Wat meer nazorg zou goed zijn.

Hoe gaat het zijn over 35 jaar?

Ik hoop dat 1 op de 40 jongeren dan de kans heeft om iets te doen met Erasmus+. Dat kan van alles zijn. Ook hoop ik dat Europarlementariërs dan meer aanwezig zijn bij de activiteiten, zodat ze weten wat er leeft onder jongeren. Het zou ook mooi zijn als er per land een vaste plek is waar elke dag projecten draaien. Dan kunnen we massa maken. Er zijn veel goede organisaties en dagelijks dertig projecten in Europa moet kunnen.

Wat wil je zelf bereiken?

Mijn grootste talent is mensen helpen en ik wil dat talent inzetten op een niveau waar ik vroeger alleen maar van droomde, zowel nationaal als internationaal. Palliaki Club is begonnen als een succesvol project om met nieuwe Nederlanders muziek te maken en samen te koken. Ondertussen is het een stichting geworden en gaan we opschalen naar grote lokale en nationale projecten. Binnenkort gaan we hiervoor ook subsidie aanvragen voor een project binnen Erasmus+ Jeugd, om jongeren in binnen- en buitenland de kans geven hun muzikale talenten te ontdekken en ontwikkelen.

Als EuroPeer ben ik ambassadeur om de Europese mogelijkheden bekender te maken onder de jonge generatie van 16 tot 35 jaar, in eigen land en in Europa. Mijn ego-doel is dat ik voor 2027 nummer één EuroPeer wil worden. Ik wil eraan bijdragen dat Erasmus+ Jeugd meer bekendheid krijgt. Ik wil Europa wakker schudden en laten zien welke kansen er allemaal zijn. Ik kan me er boos over maken dat er zoveel onbekendheid is. Waarom weten mensen niet wat er allemaal mogelijk is in Europa? Ik zie het als mijn missie om meer bekendheid te geven aan het programma. Ik ben jong en hongerig en vind dat iedereen van de taart moet kunnen eten.

Ik zie het als mijn missie om meer bekendheid te geven aan het programma. Stanley Pattiasina